Του Benjamin Laker
Η Δευτέρα βρίσκει το Παρίσι σε μια κρίσιμη καμπή, καθώς οι βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν την Κυριακή σηματοδοτούν την είσοδο του πολιτικού κόσμου της χώρας σε μια κατάσταση ρευστότητας.
Το απρόσμενο εκλογικό αποτέλεσμα φέρνει στο προσκήνιο τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος καλείται να λειτουργήσει σε ένα όλο και πιο κατακερματισμένο πολιτικό περιβάλλον. Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP) -ένας συνασπισμός αριστερών κομμάτων- αναδείχθηκε ως το μεγαλύτερο κόμμα της νέας Εθνοσυνέλευσης, καταλαμβάνοντας 182 έδρες. Ωστόσο, αυτές υπολείπονται σημαντικά του κρίσιμου αριθμού των 289 εδρών που χρειαζόταν για να αποκτήσει την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, γεγονός που δημιουργεί ένα περίπλοκο σκηνικό διακυβέρνησης.
Η κεντρώα συμμαχία Ensemble του Μακρόν εξασφάλισε 163 έδρες, ενώ το ακροδεξιό κόμμα Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν έλαβε 143 έδρες. Η ισχυρή επίδοση της Εθνικής Συσπείρωσης στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών είχε εγείρει ανησυχίες για το ενδεχόμενο να αναρριχηθεί στην εξουσία μια ακροδεξιά κυβέρνηση. Ωστόσο, ο "τελικός λογαριασμός” καταδεικνύει την αποφασιστική απόρριψη της ακροδεξιάς από το εκλογικό σώμα της Γαλλίας, που προτιμά μια πολιτικά διχασμένη αλλά κατά κύριο λόγο αριστερή Εθνοσυνέλευση από μια εξτρεμιστική κυβέρνηση.
Εν τω μεταξύ, έχει προκαλέσει και διεθνείς αντιδράσεις, με ηγέτες όπως ο Ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ να επαινούν το εκλογικό σώμα της Γαλλίας για την απόρριψη της ακροδεξιάς πολιτικής. Αυτό το κλίμα αντανακλά μια ευρύτερη πολιτική τάση στην Ευρώπη προς προοδευτικές πολιτικές και μια αποφασιστική στάση ενάντια στις εξτρεμιστικές ιδεολογίες. Οι παραλληλισμοί μεταξύ των πρόσφατων πολιτικών εξελίξεων στη Γαλλία και στο Ηνωμένο Βασίλειο -όπου το κεντροαριστερό κόμμα των Εργατικών πέτυχε μια σαρωτική νίκη- υποδηλώνουν μια στροφή της ηπείρου προς μια πιο προοδευτική κοινωνικά διακυβέρνηση.
Ωστόσο, ο Μακρόν έχει μπροστά του έναν δρόμο γεμάτο προκλήσεις. Στο εσωτερικό, καλείται να αντιμετωπίσει κρίσιμα ζητήματα όπως η οικονομική ανισότητα, η κοινωνική δικαιοσύνη και η περιβαλλοντική βιωσιμότητα, διαχειριζόμενος ένα κατακερματισμένο νομοθετικό σώμα. Η δυνατότητα προώθησης της νομοθετικής του ατζέντας σε ένα τόσο διχασμένο κοινοβούλιο απαιτεί λεπτούς χειρισμούς, επιδέξιες διαπραγματεύσεις και στρατηγικούς συμβιβασμούς. Σε διεθνές επίπεδο, η ικανότητα του Μακρόν να διατηρήσει τον επιδραστικό ρόλο της Γαλλία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την παγκόσμια σκακιέρα απαιτεί έμπειρες διπλωματικές κινήσεις και στρατηγικές συνεργασίες, ιδίως στην παρούσα συγκυρία όπου η Ευρώπη αντιμετωπίζει τις δικές της οικονομικές και γεωπολιτικές προκλήσεις.
Ως εκ τούτου, η ανάδειξη του Νέου Λαϊκού Μετώπου στη μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα δημιουργεί μια νέα δυναμική στη γαλλική πολιτική σκηνή. Η επιρροή του στην πολιτική και νομοθετική ατζέντα θα είναι σημαντική, αλλά οι εντάσεις εντός του ποικιλόμορφου συνασπισμού θα μπορούσαν να δυσκολέψουν την συγκρότηση ενός συνεκτικού μετώπου. Εν τω μεταξύ, η Εθνική Συσπείρωση, παρότι δεν εξασφάλισε την πλειοψηφία του κοινοβουλίου, παραμένει μια ισχυρή δύναμη εντός της Εθνοσυνέλευσης, διασφαλίζοντας ότι οι ακροδεξιές επιδιώξεις της θα συνεχίζουν να διαμορφώνουν τον πολιτικό λόγο. Η αλληλεπίδραση μεταξύ αυτών των διαφορετικών παρατάξεων αναμφίβολα θα περιπλέξει το νομοθετικό έργο και την πολιτική στρατηγική.
Επιπλέον, το αίσθημα του γαλλικού λαού εξελίσσεται, όπως καταδεικνύει και το εκλογικό αποτέλεσμα. Η συνεχής παρουσία της Εθνικής Συσπείρωσης στην Εθνοσυνέλευση διασφαλίζει ότι οι βλέψεις της ακροδεξιάς θα συνεχίσουν να αποτελούν μέρος της πολιτικής ατζέντας. Το κόμμα της Μαρίν Λεπέν έχει προσελκύσει επιτυχώς ένα τμήμα του πληθυσμού που αισθάνεται αποκομμένο από τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα. Η αντιμετώπιση των ανησυχιών αυτών των ψηφοφόρων -ιδίως όσον αφορά τη μετανάστευση, την εθνική ταυτότητα και την ασφάλεια- θα αποδειχθεί κρίσιμης σημασίας για οποιονδήποτε κυβερνητικό συνασπισμό. Η πρόκληση έγκειται στο να αντιμετωπίσουν αυτά τα θέματα με έναν τρόπο που θα ενθαρρύνει τη συμμετοχή και την ενότητα και όχι τον διχασμό.
Καθώς δε, οι Ηνωμένες Πολιτείες προετοιμάζονται για τις προεδρικές εκλογές αργότερα φέτος, η γαλλική εμπειρία προσφέρει πολύτιμη γνώση. Οι ΗΠΑ είναι επίσης αντιμέτωπες με το ενδεχόμενο μιας πολιτικής αναταραχής, καθώς ο νυν πρόεδρος Τζο Μπάιντεν διεκδικεί την επανεκλογή του και ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επιδιώκει την επιστροφή του στον Λευκό Οίκο. Η δυναμική που καταγράφηκε στη Γαλλία -η κόπωση των ψηφοφόρων όσον αφορά τα παραδοσιακά κόμματα, η άνοδος τόσο της ακροδεξιάς όσο και των προοδευτικών κινημάτων και το στοίχημα διακυβέρνησης χωρίς σαφή πλειοψηφία- μπορεί κάλλιστα να βρει ερείσματα και την αμερικανική πολιτική σκηνή.
Και στις δύο χώρες, βασικό θέμα είναι ο κόσμος που προσβλέπει σε μια αλλαγή. Η απαίτηση για πολιτικές που αντιμετωπίζουν την οικονομική ανισότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη και την κλιματική αλλαγή γίνεται όλο και πιο εμφατική. Στη Γαλλία, η επιτυχία του Νέου Λαϊκού Μετώπου σηματοδοτεί μια στροφή προς μια πιο προοδευτική πολιτική, ενώ στις ΗΠΑ, στις επερχόμενες εκλογές ενδέχεται να υπάρξουν παρόμοιες εκκλήσεις για αλλαγή, ανάλογα με τα αποτελέσματα στις προκριματικές εκλογές και το ευρύτερο πολιτικό κλίμα. Οι πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως προάγγελος για παρόμοιες αλλαγές σε άλλες δημοκρατίες που υφίστανται παρόμοιες πιέσεις.
Η ικανότητα του Μακρόν να "πλοηγηθεί” σε αυτά τα "πολιτικά νερά” τα επόμενα χρόνια θα αποτελέσει case study για την πολιτική ηγεσία σε περιόδους διχασμού. Η ανάγκη για οικοδόμηση συνασπισμών και σύναψη συμβιβασμών θα είναι ζωτικής σημασίας, και οι στρατηγικές που θα ακολουθήσει ο Μακρόν θα μπορούσαν να αποτελέσουν "οδικό χάρτη” για άλλους ηγέτες που αντιμετωπίζουν παρόμοιες προκλήσεις. Η αποτελεσματικότητα του τρόπου διακυβέρνησης του Μακρόν μέσα σε αυτό το κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο πιθανότατα θα επηρεάσει την κληρονομιά του και τη μελλοντική πορεία της γαλλικής πολιτικής.
Κι έτσι, καθώς ο κόσμος παρακολουθεί τη Γαλλία, ο αντίκτυπος του αποτελέσματος των γαλλικών εκλογών αντηχεί και πέρα από τα σύνορά της. Η ανάγκη για περιεκτική, υπεύθυνη και αποτελεσματική διακυβέρνηση είναι καθολική, και η γαλλική εμπειρία προσφέρει τόσο παραδείγματα προς αποφυγή όσο και τρόπους για φυγή προς τα εμπρός. Τα επόμενα χρόνια η Γαλλία θα βρεθεί στο μικροσκόπιο καθώς θα δείξει κατά πόσο η κυβέρνηση μπορεί να βρει τη χρυσή τομή ώστε αφενός να συγκεράσει ανταγωνιστικά συμφέροντα και αφετέρου να υλοποιήσει τις υποσχέσεις για μια πιο δίκαιη και ισόνομη κοινωνία.
