Ζούμε σε μια εποχή που η ταχύτητα των τεχνολογικών εξελίξεων – ιδίως της Γενετικής Τεχνητής Νοημοσύνης (Gen AI) – ξεπερνά την ανθρώπινη ικανότητα προσαρμογής. Η επιχειρηματική κοινότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα βαθύ, σχεδόν υπαρξιακό δίλημμα. Πιεζόμαστε να κοιτάμε συνεχώς προς τα έξω – να υιοθετούμε τις νέες τεχνολογίες με πυρετώδη ρυθμό, να χαράσσουμε στρατηγικές για ένα μέλλον που αλλάζει μορφή πριν προλάβουμε να το προσεγγίσουμε, και όμως, μέσα σε αυτήν την ορμητική κούρσα, κάποιες φορές αισθανόμαστε πιο άδειοι από ποτέ. Πιο αποκομμένοι από το νόημα.
Οι εφαρμογές της τεχνητής νοημοσύνης μπορούν να παράγουν χιλιάδες αποφθέγματα, εκατομμύρια λέξεις, ατελείωτες στρατηγικές αναλύσεις. Κι όμως, η ανθρώπινη ψυχή διψά για κάτι που καμία τεχνολογία δεν μπορεί να αναπαράγει: την αυθεντική, τη βιωματική αλήθεια που γεννιέται μέσα από τον πόνο, τη χαρά, την αποτυχία και την ανά(σ)ταση. Εκείνη την αλήθεια που μόνο ο άνθρωπος μπορεί να προσφέρει.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το 34ο CEO Clubs Greece Forum, με τίτλο "The Story Behind the Quote: When Words Become Beacons and Mirrors – Chapter II", που πραγματοποιήθηκε στις 20 Νοεμβρίου στο Ωδείο Αθηνών, ήρθε να επικυρώσει μια επιτακτική ανάγκη: η ενδοσκόπηση, η κατάδυση στην ανθρώπινη διάσταση της ύπαρξής μας, είναι ο μόνος αληθινός πλούτος, και ίσως η μοναδική πηγή δύναμης που παραμένει αναντικατάστατη στον κόσμο του αύριο.
Από την Αβεβαιότητα στην Ενσυνείδηση: Η Εξέλιξη της Ηγετικής Σκέψης
Η επιλογή του θέματος δεν ήταν τυχαία. Σηματοδοτεί μια ουσιαστική εξέλιξη στον τρόπο που οι ηγέτες της χώρας σκέφτονται την ηγεσία. Όπως υπενθύμισαν κατά την έναρξη η Γεωργία Καρτσάνη, Ιδρύτρια και Πρόεδρος του CEO Clubs Greece, και ο Δημήτρης Μιχόπουλος, Αντιπρόεδρος του Club και Ιδρυτής της Genius and Crazy, η πρώτη διοργάνωση αυτής της θεματικής, το 2018, απευθυνόταν σε μια διαφορετική πραγματικότητα καθώς η Ελλάδα μόλις έβγαινε από μια δεκαετή, βαθιά οικονομική ύφεση. Οι ιστορίες εκείνης της εποχής αφορούσαν την επιβίωση, τη βούληση να δημιουργήσεις εν μέσω καταιγίδας. Μιλούσαμε για θάρρος και ανθεκτικότητα ως αντίδραση στην κρίση.
Το Chapter II μετατόπισε ριζικά την εστίαση. Οι προκλήσεις παραμένουν ισχυρές, επαυξημένες τώρα από την τεχνολογική ταχύτητα και την παγκόσμια αστάθεια. Αλλά η απάντηση δεν βρίσκεται πλέον μόνο στο κουράγιο και το θάρρος να αντιπαρέλθεις τις δυσκολίες. Βρίσκεται στην εσωτερική συγκρότηση και πειθαρχία, στην πνευματική κατάσταση, στην ενσυνείδηση (consciousness) και την αυτογνωσία.
Το Φόρουμ ανέδειξε μια αλήθεια που πολλοί δεν τολμούν να ομολογήσουν: η ηγεσία του 2025 απαιτεί το θάρρος να βρει κανείς τον εαυτό του πρώτα, για να μπορέσει να ηγηθεί αποτελεσματικά. Η ανθρώπινη διάστασή μας – με όλες τις πληγές, τις αντιφάσεις και την ευαλωτότητά της – είναι το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο που μετατρέπει τη βιωμένη εμπειρία σε σοφία. Και τη σοφία σε έμπνευση και legacy που αντέχει στο χρόνο.
Το Θάρρος της Ευαλωτότητας: Όταν οι CEOs Κατεβαίνουν από το Βάθρο
Στην καρδιά του Φόρουμ βρέθηκε κάτι σπάνιο, σχεδόν πρωτοφανές: οκτώ διακεκριμένοι CEOs – Γιώργος Βαρβαρέλης, Ιδρυτής και CEO της AUGMENTA, Φίλιππος Βενετόπουλος, CEO της VARIETY CRUISES, Τέτα Δαδακαρίδη, CEO της DADAKARIDES SALT, Χρήστος Καχραμανόγλου, Πρόεδρος του Δ.Σ. και CEO της VIOPOL Polyurethane Systems, Νατάσα Κόβα-Kneiss, CEO της ELTRAK Group, Roxana Lucuta, Managing Director της LINDE Hellas, Δημήτρης Λυμπεράκης, CEO της EGNATIA Aviation και Ana Vukovic, Managing Director της AVTB – επέλεξαν να κατέβουν από το "βάθρο" της θέσης τους και να αποκαλύψουν τις ιστορίες πίσω από τα quotes τους χωρίς τη θωράκιση που συνήθως συνοδεύει τους εταιρικούς και θεσμικούς ρόλους.
Οι παρουσιάσεις τους δεν αποτελούνταν από τυποποιημένες επιχειρηματικές διαφάνειες. Δεν μίλησαν για KPIs, για στρατηγικούς άξονες ή για οικονομικά αποτελέσματα. Κάθε ομιλία ήταν ένα "μονόπρακτο" της ψυχής, μια "εξομολόγηση" που αποκάλυπτε όνειρα, βαθύτερους υπαρξιακούς στόχους, αμφιβολίες, στιγμές φόβου αλλά και σθένους. Στιγμές που διαμόρφωσαν όχι μόνο την καριέρα τους, αλλά την ίδια τους την ταυτότητα.
Αυτές οι "μάχες" ήταν πολυδιάστατες, αντιπροσωπεύοντας έναν μικρόκοσμο των προκλήσεων της σύγχρονης αγοράς: μεγάλες επενδυτικές αποφάσεις εν μέσω κρίσεων, διαχείριση στόχων και οικογενειακής παρακαταθήκης (legacy) υπό το "βάρος" των προσδοκιών, αντιμετώπιση γεωπολιτικών κρίσεων, και επαναπροσδιορισμός της προσωπικής ταυτότητας όταν οι επιφανειακές ετικέτες δεν αρκούν πια.
Και σε κάθε κρίσιμη καμπή υπήρχε ένας "φάρος": ένα απόφθεγμα, μια φράση λίγων λέξεων που λειτούργησε ως άγκυρα, ως πυξίδα, ως το φως που οδήγησε στην επόμενη μέρα. Αυτές οι λέξεις έδωσαν στον κάθε ομιλητή την αναγκαία στήριξη για να συνεχίσουν τον καθημερινό τους αγώνα.
Η Σιωπή ως Ενεργή Αναγνώριση
Η δύναμη του Φόρουμ δεν περιορίστηκε στις ιστορίες των ομιλητών αλλά βιώθηκε βαθιά από το κοινό. Η σιωπή στο αμφιθέατρο δεν ήταν παθητική παρακολούθηση. Ήταν ενεργή αναγνώριση: η στιγμή που η ιστορία του άλλου γίνεται καθρέφτης της δικής σου, ανείπωτης μάχης. Η στιγμή που αναγνωρίζεις ότι δεν είσαι μόνος στη σύγκρουσή σου με τις αμφιβολίες, τον φόβο, την αναζήτηση νοήματος.
Αυτή η σχεδόν "διαλογιστική" εμπειρία ήταν ηθελημένη. Η διοργάνωση απέφυγε συνειδητά τις συνήθεις ερωταποκρίσεις ή τις πολυμελείς συζητήσεις panel. Ο στόχος δεν ήταν η εξαγωγή τεχνοκρατικών συμπερασμάτων ή η διατύπωση επαγγελματικών σχεδίων δράσης. Ήταν η εσωτερική έμπνευση των συμμετεχόντων. Η πρόκληση και πρόσκληση να κοιτάξουν μέσα τους.
Η διαφορετικότητα των ιστοριών και των προκλήσεων που μοιράστηκαν οι ομιλητές, από την τεχνολογία και την αεροπορία μέχρι τη βιομηχανία, τον τουρισμό και τις οικογενειακές εταιρείες, αποτύπωσε την ευρύτητα και την ανθεκτικότητα της ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας. Και τα αποφθέγματα που μοιράστηκαν κάλυψαν ένα ευρύ φάσμα της ανθρώπινης εμπειρίας. Οι ομιλητές άγγιξαν θεματικές που περιλάμβαναν μεταξύ άλλων:
Δράση & Momentum: "During takeoff, the most useless part of the runway is the part behind you" (Δημήτρης Λυμπεράκης).
Όραμα & Δυνατότητα: "If you can dream it, you can do it" (Γιώργος Βαρβαρέλης).
Αυτογνωσία, Ενσυνείδηση & Απελευθέρωση: "So as to find who you really are, you must forget who they told you are" (Τέτα Δαδακαρίδη).
Σκοπός & Πάθος: "My purpose in life is to be an angel of God — to enjoy life and love at its fullest, and to create magic for myself and others." (Φίλιππος Βενετόπουλος) και "From courtroom to boardroom – a journey driven by passion, not labels" (Roxana Lucuta).
Ηγετική Πειθαρχία: "Lead with calm, aim with clarity, act with purpose, and sustain with discipline" (Νατάσα Κοβας-Kneiss).
Εσωτερική Ισορροπία: "Ho'oponopono" (Χρήστος Καχραμανόγλου).
Ανθεκτικότητα & Πίστη: "Trust the process" (Ana Vukovic).
Η εμπειρία έκλεισε όχι με συμπεράσματα, αλλά με μια ανοιχτή πρόσκληση: να βρει ο καθένας τις δικές του εκείνες λέξεις που θα του θυμίζουν ποιος είναι πραγματικά, τί αξίζει, και προς τα πού κινείται όταν όλα γύρω του σκοτεινιάζουν ή αλλάζουν.
Η Σοφία που Γεννά το Μέλλον
Το Φόρουμ κατέληξε σε μια αλήθεια που αντηχεί βαθιά: η ηγεσία δεν σχετίζεται απλά με μια επένδυση. Είναι μια πνευματική κατάσταση. Μια καθημερινή επιλογή να παραμένεις συνδεδεμένος με το βαθύτερο νόημα της ύπαρξής σου.
Η εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης, που μιμείται – ή και ξεπερνά – τη νοημοσύνη μας σε ορισμένους τομείς, μας αναγκάζει να στραφούμε στο αναντικατάστατο: το βιωμένο νόημα, τη σοφία που προκύπτει από τη συνάντηση με τον πόνο, την αποτυχία, την ευτυχία, την αγάπη. Αυτή είναι η βάση για την οικοδόμηση μιας νέας ηθικής που θα καλύπτει ανθρώπους, τεχνολογία και περιβάλλον σε ένα πρωτοφανές πλαίσιο συνύπαρξης.
Η Γεωργία Καρτσάνη συνόψισε το κεντρικό μήνυμα με λόγια που θέτουν τον πήχη για την επόμενη μέρα:
"Η συλλογική μας σοφία δεν είναι εύκολο να αντιγραφεί και να αναπαραχθεί. Αυτή η σοφία δεν βρίσκεται στις στρατηγικές μας αναλύσεις και reports, είναι χαραγμένη μέσα μας και έχει σφυρηλατηθεί κι από την ευαλωτότητά μας. Μέσα από τις εμπειρίες μας, μαθαίνουμε όχι μόνο πώς να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα, αλλά πώς να ευημερούμε και να είμαστε ευτυχισμένοι. Αυτός είναι ο πραγματικός σκοπός της ηγεσίας: να χρησιμοποιήσουμε την ανθρώπινη μας διάσταση για να δημιουργήσουμε ευημερία, όχι μόνο επιτυχία, και να συν-δημιουργήσουμε το μέλλον που μας αξίζει για τον εαυτό μας, τους ανθρώπους γύρω μας, τους οργανισμούς μας και τις επόμενες γενιές."
Στην εποχή που η τεχνολογία μπορεί να κάνει σχεδόν τα πάντα, η ανθρώπινη διάστασή μας, με όλες τις ατέλειες και τη σοφία που "κουβαλά", είναι το ουσιαστικό ανταγωνιστικό μας πλεονέκτημα, αυτό που δεν μπορεί να αντιγραφεί, να αγοραστεί ή να προσομοιωθεί".
