Του David Axe
Όταν τα ρωσικά στρατεύματα εισέβαλαν στην ουκρανική χερσόνησο της Κριμαίας τον Φεβρουάριο του 2014, οι ουκρανικές στρατιωτικές δυνάμεις στη στρατηγική χερσόνησο της Μαύρης Θάλασσας ως επί το πλείστον εξανεμίστηκαν. Αλλά χιλιάδες Ουκρανοί στρατιώτες παραδόθηκαν και πολλοί από αυτούς αυτομόλησαν.
Όταν περίπου 700 μέλη μιας ουκρανικής ταξιαρχίας πεζοναυτών άλλαξαν στρατόπεδο, το Κρεμλίνο είδε μια ευκαιρία. Επανεξόπλισε τους αποστάτες και τους ενέταξε σε μια νέα ταξιαρχία παράκτιας άμυνας του ρωσικού ναυτικού.
Η 126η Ταξιαρχία Παράκτιας Άμυνας (GCDB) δεν άντεξε για πολύ. Σύμφωνα με πληροφορίες, είναι ένα από τα θύματα της αντεπίθεσης του ουκρανικού στρατού στη νότια Ουκρανία. Μια αντεπίθεση που γρήγορα αποκτά δυναμική.
Η 126η GCDB είναι -ήταν- μοναδική. Και όχι μόνο λόγω των εκατοντάδων αποστατών που γέμισαν τα στρατόπεδά της. Ενώ όλοι οι περιφερειακοί στόλοι του ρωσικού ναυτικού διαθέτουν τάγματα και ταξιαρχίες πεζοναυτών για παράκτιες επιχειρήσεις και αμφίβιες επιθέσεις, η 126η GCDB είναι η μόνη ταξιαρχία παράκτιας άμυνας.
Τα τρία τάγματα πεζικού, το ένα τάγμα τεθωρακισμένων και οι υποστηρικτικές μονάδες μηχανικού, αεράμυνας και πυροβολικού -που συνολικά ανέρχονται σε περίπου 2.000 στρατιώτες- μοιάζουν -ή ήταν- περισσότερο με σχηματισμό στρατού παρά με σχηματισμό πεζοναυτών. Η 126η GCDB είναι ο στρατός του ναυτικού.
Στην πραγματικότητα, η 126η GCDB ανήκει στον ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας, ο οποίος πλέει από τη Σεβαστούπολη στην κατεχόμενη Κριμαία. Η δουλειά της, σε καιρό ειρήνης, είναι να προστατεύει τις εκτεταμένες υποδομές του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας στη χερσόνησο.
Αλλά όταν η Ρωσία διεύρυνε τον πόλεμό της κατά της Ουκρανίας από τα τέλη Φεβρουαρίου, εισήλθε στη νότια Ουκρανία υπό τη σημαία του ρωσικού 22ου Σώματος Στρατού, μιας ομάδας δύο ναυτικών ταξιαρχιών και ταγμάτων υποστήριξης.
Χτυπώντας βόρεια από την Κριμαία, οι εισβολείς κατέλαβαν γρήγορα το λιμάνι της Χερσώνας και στη συνέχεια κατευθύνθηκαν προς το Μικολάιβ, όπου έπεσαν μετωπικά πάνω στην ενισχυμένη ουκρανική άμυνα. Η 126η υπέστη βαριές απώλειες γύρω από την πόλη Βοζνεσένκ. Οι Ρώσοι υποχώρησαν από το Μικολάιβ, εδραιώνοντας τελικά τις γραμμές τους βόρεια της Χερσώνας.
Το νότιο μέτωπο πάγωσε, για μήνες, χωρίς καμία πλευρά να κάνει μεγάλες κινήσεις. Στη συνέχεια, τον Μάιο, ο ουκρανικός στρατός -επανεξοπλισμένος με αμερικανικής κατασκευής πυραυλοβόλα- ξεκίνησε να ξεριζώνει τις ρωσικές γραμμές ανεφοδιασμού σε όλη τη νότια Ουκρανία, διαβρώνοντας σταδιακά τη δύναμη του 22ου Σώματος Στρατού και της παρακείμενης και πολύ μεγαλύτερης, 49ης Στρατιάς Συνδυασμένων Όπλων.
Τέσσερις μήνες αργότερα, την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου, ουκρανικές ταξιαρχίες επιτέθηκαν νότια από πολλαπλά καταφύγια κατά μήκος της νότιας γραμμής του μετώπου, συμπεριλαμβανομένου προγεφυρώματος στην αριστερή όχθη του ποταμού Ίνχουλετς, που κερδήθηκε με πολύ κόπο. Το Κίεβο σχεδίασε αυτή τη νότια αντεπίθεση ώστε να συμπέσει με μια ξεχωριστή αντεπίθεση στα ανατολικά.
Η επίθεση στα ανατολικά κινήθηκε γρήγορα. Η νότια επίθεση, αντίθετα, χρειάστηκε μερικές εβδομάδες για να αποκτήσει πρόσφυση στο ανοιχτό τοπίο του νότιου πεδίου της χώρας, δύσκολο έδαφος για κάθε επιτιθέμενο.
Οι Ουκρανοί στο νότο προχώρησαν κατά μήκος τουλάχιστον τριών αξόνων. Η 17η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία του ουκρανικού στρατού κινήθηκε προς τη Χερσώνα από τα δυτικά, ενώ η 35η Ταξιαρχία Πεζοναυτών του ουκρανικού ναυτικού προέλασε νότια από το προγεφύρωμα του Ίνχουλετς και η 128η Ορεινή Ταξιαρχία του στρατού βάδισε νότια κατά μήκος του πλατιού ποταμού Δνείπερου.
Στον ανατολικό τομέα του νότιου μετώπου, μεταξύ του Ίνχουλετς και του Δνείπερου, οι ουκρανικές δυνάμεις συνάντησαν την 126η GCDB και τη βρήκαν αδύναμη. Οι στρατιώτες της ταξιαρχίας φέρεται να βρίσκονταν στα ορύγματά τους επί έξι μήνες χωρίς ανακούφιση και με όλο και λιγότερα εφόδια λόγω των ουκρανικών χτυπημάτων σε γέφυρες, σιδηροδρόμους και αποθήκες.
Επιπλέον, το Κρεμλίνο υπολόγιζε στην 126η για να υπερασπιστεί προφανώς εκατοντάδες τετραγωνικά μίλια. "Η γραμμή του μετώπου έχει τεντωθεί τόσο πολύ που ορισμένα χωριά σε αυτόν τον τομέα έχουν 15 άνδρες να τα υπερασπίζονται", ανέφερε το Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου, με έδρα την Ουάσιγκτον.
Η ταξιαρχία δεν άντεξε για πολύ. Στις 2 Οκτωβρίου, υπήρξαν αναφορές ότι η 126η GCDB είχε αναγκαστεί σε υποχώρηση. Δύο ημέρες αργότερα, αναφορές υποστήριζαν ότι η ταξιαρχία είχε υποβαθμιστεί, ή και καταστραφεί.
Οι ρωσικές δυνάμεις στη δεξιά όχθη του Δνείπερου ανατολικά της Χερσώνας, συμπεριλαμβανομένων των όποιων υπολειμμάτων της 126ης, φαίνεται να υποχωρούν προς το Μπέρσισλαβ, το οποίο θα τους δώσει εύκολη πρόσβαση σε ένα ανθεκτικό πέρασμα του ποταμού σε περίπτωση που χρειαστεί να υποχωρήσουν στην αριστερή όχθη του ποταμού και να εγκαταλείψουν το πεδίο της μάχης.
