Του Melik Kaylan
Οι ΗΠΑ μόλις βομβάρδισαν τις βάσεις των Φρουρών της Επανάστασης στη Συρία. Τα στρατηγικά μπλοκ ισχύος μετατοπίζονται τεκτονικά και κανείς δεν φαίνεται να το έχει παρατηρήσει. Για να το κάνετε αυτό πρέπει να συνδέσετε τις τελείες φαινομενικά άσχετων περιστατικών σε αιτία και αποτέλεσμα. Εδώ είναι ένα συνονθύλευμα από αυτά. Δείτε αν συμφωνείτε με τη συνεκτική ερμηνεία που εξετάζει αυτή η στήλη.
Οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν το Αφγανιστάν, η Ρωσία εξαπολύει εισβολή πλήρους κλίμακας στην Ουκρανία, τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη προκαλούν ζημιές σε ρωσικές θέσεις, ο Πούτιν παραγγέλνει μη επανδρωμένα αεροσκάφη από το Ιράν, η Τουρκία αποκαθιστά τις σχέσεις της με το Ισραήλ, οι ΗΠΑ σκοτώνουν τον ηγέτη της Αλ Κάιντα, ο Σαλμάν Ρούσντι δέχεται επίθεση, οι συνομιλίες για τα πυρηνικά του Ιράν τραβούν σε μάκρος, η Ρωσία προχωρά στο κλείσιμο του Εβραϊκού Πρακτορείου που σχετίζεται με το Ισραήλ στη Μόσχα, η Τουρκία υπογράφει συμφωνία για τις υπηρεσίες πληροφοριών με το Καζακστάν, η Ρωσία εκτοξεύει κατασκοπευτικό δορυφόρο για λογαριασμό του Ιράν. Αυτό είναι ένα σύντομο περίγραμμα. Ας δούμε τι μπορεί να σημαίνει.
Όπως παρατήρησε αυτή η στήλη όταν οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν το Αφγανιστάν στα τέλη του περασμένου Αυγούστου, οι πόροι του "πολέμου κατά της τρομοκρατίας" θα μπορούσαν τώρα να απελευθερωθούν για να επικεντρωθούν αλλού. Κατά τη διάρκεια της διάρκειάς του, περίπου 20 χρόνια, η Ρωσία και η Κίνα έγιναν και οι δύο σημαντικοί γεωστρατηγικοί παίκτες και το Ιράν μια περιφερειακή δύναμη.
Μετά τον Αύγουστο του 2021, ο Πούτιν, χωρίς αμφιβολία συνειδητοποιώντας ότι ήταν τώρα ή ποτέ, πιθανότατα αποφάσισε τη μεγάλη του κίνηση στην Ουκρανία πριν οι ΗΠΑ μπορέσουν να επαναπροσανατολίσουν πλήρως την προσοχή τους. Στις 24 Φεβρουαρίου, τράβηξε τη σκανδάλη μετά από περίπου οκτώ εβδομάδες συγκέντρωσης στρατευμάτων. Και στη συνέχεια, η Ουάσινγκτον χρειάστηκε όντως αρκετούς μήνες για να αντιδράσει σωστά στην εισβολή. Εν τω μεταξύ, τις πρώτες εβδομάδες, ο Ερντογάν της Τουρκίας είχε μεσολαβήσει υπέρ της Ουκρανίας παρέχοντας εξαιρετικά αποτελεσματικά στρατιωτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Έκπληξη! Δεν ήταν κολλητός με τον Πούτιν όταν κοιτάξαμε τελευταία φορά;
Τι θα ωθούσε τον Ερντογάν να προδώσει τον νέο του σύμμαχο στη Μόσχα; Πρώτον, με τον εγχώριο πληθωρισμό να ξεπερνά το 80%, η δημοτικότητά του χρειαζόταν ώθηση. Ή για να το θέσουμε αλλιώς, δεν θα μπορούσε να αντέξει την κακή δημοσιότητα που θα είχε η Ρωσία να χτυπήσει περισσότερο τα εθνικά ξαδέρφια της Τουρκίας, τους Τατάρους της Κριμαίας, ειδικά αφού ο Ερντογάν είχε αφήσει να μπουν περίπου 10 εκατομμύρια μη Τούρκοι μετανάστες και πρόσφυγες. (Ας μην ξεχνάμε ότι η Δημοκρατία του Μουσταφά Κεμάλ είχε αποκτήσει δυναμική τη δεκαετία του 1920 ως καταφύγιο για τους απανταχού διωκόμενους οιονεί τουρκικούς λαούς, οι περισσότεροι από τους οποίους βρίσκονταν τότε υπό σλαβική επικυριαρχία).
Το κόλπο του Ερντογάν να επιστρέψει την Τουρκία σε ένα πανισλαμικό νεοοθωμανικό κράτος με αραβόφωνους Σύρους να κατακλύζουν τις πόλεις έχει αμαυρώσει την εθνικιστική του στάση στο εσωτερικό. Επίσης, η στρατηγική απειλή της Μόσχας να ελέγχει ενδεχομένως και πάλι ολόκληρη την ακτή της Κριμαίας στην Ουκρανία, απέναντι από τη Μαύρη Θάλασσα από την Τουρκία, θα ωθούσε στην επιστροφή σε πλήρη εξάρτηση από τη συμμαχία του ΝΑΤΟ. Που σημαίνει, πίεση για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και ενδεχόμενη εκδίωξη του Ερντογάν. Παρόλα αυτά, παρά το γεγονός ότι αψηφά τον Πούτιν, συνεχίζει να κάνει συμφωνίες με τη Ρωσία σε ρούβλια και να φιλοξενεί μαζικά Ρώσους τουρίστες.
Περισσότερα για την Τουρκία αργότερα.
Η αλλαγή στις σχέσεις Ρωσίας-Ισραήλ σηματοδοτεί ένα άλλο καυτό σημείο. Στην αρχή, το Ισραήλ προσπάθησε να μην πάρει θέση για την Ουκρανία. Η τεράστια ροή ρωσικών εβραϊκών κοινοτήτων και κεφαλαίων προς το Ισραήλ δημιούργησε έναν ισχυρό δεσμό μεταξύ των δύο χωρών στη μετασοβιετική εποχή. Θυμηθείτε ότι ο Πούτιν επισκέφθηκε το Ισραήλ πριν από τον Ομπάμα σε μια άκρως συμβολική χειρονομία. Αλλά υπήρχε ένας ακόμη πιο υπαρξιακός λόγος για τις θερμές (αν και επιφυλακτικές) σχέσεις του Ισραήλ με τη Μόσχα.
Στον πόλεμο του 2006 με τη Χεζμπολάχ, 55 ισραηλινά άρματα μάχης Merkava χτυπήθηκαν συχνά χρησιμοποιώντας τεχνολογία αντιαρματικών πυραύλων η οποία είχε προέλθει από τη Ρωσία. Οι Ισραηλινοί πήραν το μήνυμα. Για παράδειγμα, το Ισραήλ σύντομα σταμάτησε να προμηθεύει τη Γεωργία με αντιαεροπορικούς πυραύλους πριν από τη ρωσική εισβολή του 2008. Πιο πρόσφατα, υπήρξε μια διάχυτη αίσθηση ότι η Μόσχα παρείχε στο εβραϊκό κράτος πληροφορίες σχετικά με τη συγκέντρωση ιρανικών πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών στη Συρία, οι οποίες επέτρεψαν στο Ισραήλ να τους εξουδετερώσει προληπτικά. Εν ολίγοις, υπήρχε ένα είδος ισορροπίας στο οποίο και οι δύο πλευρές στη Συρία εξαρτώνταν σε κάποιο βαθμό από τη Μόσχα.
Στη συνέχεια, με τον κόσμο να φωνάζει κατά της ρωσικής κτηνωδίας στην Ουκρανία (χώρα καταγωγής πολλών Εβραίων Ashkenazy), το Ισραήλ έπρεπε να πάρει θέση, έστω και χλιαρά, υπέρ της Ουκρανίας. Ακολούθησε ανθρωπιστική βοήθεια και άλλα παρόμοια. Ξαφνικά, στα τέλη Ιουνίου του τρέχοντος έτους, ο κόσμος άκουσε ειδήσεις για το ρωσικό ενδιαφέρον για την απόκτηση ιρανικών στρατιωτικών UAV (μη επανδρωμένων αεροσκαφών) και ο Πούτιν πραγματοποίησε δημόσια επίσκεψη στην Τεχεράνη. Υπάρχει μηδενική πιθανότητα η Μόσχα να περίμενε ότι μια τέτοια συμφωνία θα παρέμενε μυστική, ειδικά για το Ισραήλ.
Τέτοιου είδους ανοίγματα έχουν τόσο συμβολικό όσο και πρακτικό σκοπό. Στην προκειμένη περίπτωση, ένα μήνυμα προς τους Ισραηλινούς ότι η Μόσχα μπορεί εύκολα να γείρει την ισορροπία προς το Ιράν στους ουρανούς πάνω από τη Συρία.
Στις 9 Αυγούστου, η Ρωσία βοήθησε το Ιράν να θέσει σε τροχιά έναν κατασκοπευτικό δορυφόρο. Επίσης, υπάρχει μια έμμεση απειλή ότι η Ρωσία θα ενισχύσει τις δυνατότητες UAV της Τεχεράνης με πρόσθετες τεχνολογικές συνεισφορές, δημιουργώντας σοβαρούς πονοκεφάλους για το Ισραήλ - και τους συμμάχους του, συμπεριλαμβανομένης της Σαουδικής Αραβίας, οι πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της οποίας έχουν υποστεί επιθέσεις από ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη στο παρελθόν. Επιπλέον, η Μόσχα κινείται προς τον περιορισμό ή και το κλείσιμο του Εβραϊκού Οργανισμού στη Ρωσία, ο οποίος επιτρέπει κάθε είδους αλληλεπίδραση μεταξύ των πληθυσμών των δύο χωρών, από τη μετανάστευση έως τις μεταφορές χρημάτων. Περίπου 40.000 από τους 200.000 Εβραίους της Ρωσίας έχουν μετακομίσει στο Ισραήλ μετά την εισβολή στην Ουκρανία.
Όπως σημειώθηκε στην πιο πρόσφατη στήλη, η χρονική στιγμή του χτυπήματος της Ουάσινγκτον που σκότωσε τον ηγέτη της Αλ Κάιντα, Αϊμάν αλ Ζαουάχρι, φάνηκε ανώμαλη και πιθανώς υπολογίστηκε για να δημιουργήσει εγχώριο πολιτικό κεφάλαιο για την επιδίωξη της ανανέωσης των συνεχιζόμενων συνομιλιών για τα πυρηνικά (JCPOA) με το Ιράν.
Οι μουλάδες παρέχουν εδώ και χρόνια ασφαλές καταφύγιο σε κορυφαίους ηγέτες της Αλ Κάιντα, οπότε η Τεχεράνη θα ερμήνευσε το χτύπημα ως προσωπικό. Επιπλέον, τα κορυφαία στελέχη εκεί χρειάζονταν πιθανότατα παρόμοιο πολιτικό κεφάλαιο στο εσωτερικό της χώρας για να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις. Και έτσι έχουμε την μάλλον ανώμαλη χρονική στιγμή της επίθεσης στον Σαλμάν Ρούσντι και των επιθέσεων στις αμερικανικές βάσεις στη Συρία. Για τις οποίες οι ΗΠΑ αντέδρασαν, τις τελευταίες ημέρες, με επιθέσεις επανδρωμένων αεροσκαφών εναντίον βάσεων του ιρανικού IRGC επίσης στη Συρία. Το μήνυμα προς όλους και όλες και από τις δύο πλευρές: μην ανησυχείτε, δεν θα γίνουμε μαλακοί με τους κακούς μόνο και μόνο επειδή διαπραγματευόμαστε για τα πυρηνικά.
Εν τω μεταξύ, βέβαια, το Ισραήλ έχει εδώ και μερικά χρόνια μια προωθημένη στρατηγική θέση έναντι του Ιράν, συμμαχώντας με το Αζερμπαϊτζάν, μια χώρα που είναι επίσης σύμμαχος της Τουρκίας. Η ιδέα είναι ότι ένα ισχυρό Αζερμπαϊτζάν θα μπορούσε να προσελκύσει τη μεγάλη αζερική κοινότητα εντός του Ιράν, δημιουργώντας ενδεχομένως ένα αποσχιστικό κίνημα, ειδικά κατά μήκος μιας παγκόμιας τουρκικής γεωγραφικής συνέχειας από την Τουρκία μέχρι τα τουρκικά κράτη σε "σταν" της Κεντρικής Ασίας.
Αυτό είναι, ενδεχομένως, το όνειρο του Ερντογάν που γίνεται πραγματικότητα, και φαίνεται ότι το Ισραήλ είναι στο πλευρό του. Θα επανενώσει γεωγραφικά τους τουρκόφωνους λαούς για πρώτη φορά μετά από 200 χρόνια. Θα ενίσχυε την εγχώρια δημοτικότητα του Ερντογάν και θα ξεπερνούσε τις συζητήσεις για διαφθορά, νεποτισμό και κρατική άλωση. Εξ ου και η κίνηση της Τουρκίας να αποκαταστήσει επίσημες σχέσεις με το Ισραήλ, μετά από χρόνια αποξένωσης. Και μια ελάχιστα αναφερόμενη πρόσφατη συμφωνία μεταξύ της Τουρκίας και του Καζακστάν για την ανταλλαγή στρατιωτικών πληροφοριών.
Όπως επανειλημμένα παρατηρεί αυτή η στήλη, το παιχνίδι της Κεντρικής Ασίας εναντίον του μαλακού υπογάστριου της Ρωσίας, που μέχρι τώρα ήταν η "παιδική χαρά" της εξουσίας της Μόσχας, θα ξεπερνούσε την εστίαση του Κρεμλίνου στην Ουκρανία, θα κλόνιζε την εξουσία του Πούτιν και θα απειλούσε να κατακερματίσει τη Ρωσική Ομοσπονδία μέσω των ανήσυχων τουρκικών πληθυσμών της, όπως οι Τατάροι και οι Μπασκίρηδες κ.ά. Φαίνεται ότι τα πρώτα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση είναι σε εξέλιξη.
