Του Γιώργου Λαμπίρη
Ο ομογενής επιχειρηματίας, Θεόδωρος Δουζόγλου, κατοικεί μόνιμα σχεδόν τα τελευταία δέκα χρόνια στην Ελλάδα, μετοικώντας από τη Βενεζουέλα με την οικογένειά του. Παρά το γεγονός ότι έχει αποκτήσει πληθώρα σημαντικών ακινήτων, δεν έχει προχωρήσει σε κινήσεις αξιοποίησής τους, ιδίως στον ξενοδοχειακό τομέα όπου διατηρεί τρία εμβληματικά ακίνητα, το "Πεντελικόν” στην Κηφισιά, το Leto στη Μύκονο και το πρώην κτίριο του ΟΤΕ στην οδό Σταδίου. Ως αποτέλεσμα αυτής της επιλογής, δημοσιεύματα κατά καιρούς τον παρουσιάζουν ως μυστηριώδη ή ακριβοθώρητο επιχειρηματία, ο οποίος δεν έχει πραγματικά σκοπό να επενδύσει στη χώρα. Είναι πραγματικά έτσι; Το Capital.gr το συνάντησε, ζητώντας απαντήσεις και συζητώντας μαζί του για τη διαδρομή του ίδιου και της οικογένειάς του μέσα στα χρόνια.
"Γράφτηκαν και γράφονται πολλά για εμένα. Όταν πρωτοήρθα λίγοι με γνώριζαν και με όλα αυτά που έγραφαν κάποιοι έβλαψαν έντονα τα παιδιά μου και την οικογένεια μου. Με τον καιρό προσπαθήσαμε να γνωρίσουμε τους ανθρώπους στην Ελλάδα. Να εξηγήσουμε ποιοι είμαστε και από πού προερχόμαστε. Θέλησα να παρουσιάσω το όραμά μου για τα επόμενα χρόνια. Eάν ένα πράγμα με πείραξε περισσότερο, είναι ότι κάποιοι με παρουσιάζουν ως ‘φάντασμα’. Κι από την πλευρά μου προσπαθώ να αποδείξω με κάθε τρόπο ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Πάντοτε στη Βενεζουέλα με αποκαλούσαν ‘ο Έλληνας’. Ήρθα στην Ελλάδα και κάποιοι με αποκαλούν ‘φάντασμα’. Παρόλ’ αυτά θεωρώ ότι έκανα την καλύτερη επιλογή. Με το πέρασμα του χρόνου μπορώ να αποδείξω ότι θα γίνουν ωραία πράγματα στην Ελλάδα, με τους σωστούς ανθρώπους. Όλα όταν γίνονται μεθοδικά, μπορούν να έχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα”.
Υποστηρίζει ότι οι Έλληνες του εξωτερικού δεν θα πρέπει να φοβούνται να επενδύσουν στη χώρα τους. Τους προτρέπει όμως να έρθουν και να γνωρίσουν την αγορά, πριν τοποθετήσουν τα χρήματά τους. "Πρέπει να καταλάβουν πώς λειτουργεί η ελληνική αγορά και να αναζητήσουν ανθρώπους ικανούς, με γνώσεις και σοβαρότητα για να συνεργαστούν μαζί τους. Εάν είναι επιτυχημένοι στο εξωτερικό, θα πετύχουν κι εδώ. Σημασία έχει να ακούν τις δικές τους αρχές και τα ‘θέλω’ και όχι αυτά που λέει κάποιος δεξιά ή αριστερά. Η Ελλάδα είναι μία χώρα που έχει ευκαιρίες”.
Ζητώντας του να συστηθεί, αποφεύγει συνειδητά να αποδώσει κάποιον συγκεκριμένο τίτλο στον εαυτό του, θέλοντας να παραμείνει ταπεινός.
"Να γράψετε αν θέλετε ότι είμαι μέλος μίας ομάδας. Ούτε ότι είμαι επιχειρηματίας, ούτε ότι είμαι διευθύνων σύμβουλος ή κάτι άλλο. Αλλά μέλος μίας ομάδας. Ή μπορείτε να γράψετε ότι είμαι ιδρυτής ενός ομίλου εταιρειών που δραστηριοποιείται τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό”.
"Το σημαντικότερο πράγμα για εμένα είναι η ομάδα”
Στη διάρκεια των ετών έχει αποκτήσει εξέχοντα ακίνητα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, με τα εμβληματικότερα γνωστά από αυτά να παραμένουν ως τώρα χωρίς ανάπτυξη. Στο ερώτημα γιατί δεν έχει προχωρήσει στην εκμετάλλευσή τους, απαντά πως "όταν πρωτοήρθαμε μόνιμα στην Ελλάδα, είχα στο μυαλό μου ότι θα επισκέπτομαι τακτικά στη Βενεζουέλα. Ωστόσο η κατάσταση υγείας της μητέρας μου δεν μου επέτρεψε να το κάνω. Το 2016 όταν ήρθαμε εδώ, η χώρα βρισκόταν στην καρδιά της κρίσης. Από την εμπειρία που είχα όλα αυτά τα χρόνια, συλλογιζόμουν ότι τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να πάνε χειρότερα απ’ όσο ήδη ήταν. Πήρα την απόφαση να βασιστώ στη βασική αρχή του real estate: "location, location, location”. Η τοποθεσία ενός ακινήτου διαδραμάτιζε πάντοτε πρωταρχικό ρόλο. Αποκτήσαμε ως όμιλος αρκετά ακίνητα στα τέσσερα πρώτα χρόνια από τη στιγμή που ήρθα εδώ. Αυτό που με δυσκόλεψε περισσότερο όμως, ήταν να δημιουργήσω την κατάλληλη ομάδα ανθρώπων. Αυτό που μου δίνει την ενέργεια κάθε μέρα για να έρθω να δουλέψω, είναι η ομάδα. Χωρίς αυτήν δεν με ενδιαφέρει τίποτα. Ήδη αυτή τη στιγμή στον όμιλο απασχολούνται περίπου 80 άτομα. Εκτιμώ ωστόσο ότι στους επόμενους τέσσερις μήνες, θα είμαστε περισσότερα από 120 άτομα”.
Αναλύοντας την επιχειρηματική και επενδυτική του λογική, επισημαίνει ότι: "λόγω της τύχης που είχα να ζήσω για πολλά χρόνια στο εξωτερικό, αντιλήφθηκα ότι υπήρχε σημαντική έλλειψη σε ξενοδοχεία, που να αποπνέουν τα χαρακτηριστικά της αίγλης και της κουλτούρας των Ελλήνων. Δεν είναι τυχαίο πως όταν κανείς επισκέπτεται χώρες του εξωτερικού, γνωρίζει την κουλτούρα και τη ζωή των χωρών αυτών, μέσα από τα ξενοδοχεία τους. Στην Ελλάδα δεν υπήρχε κάτι τέτοιο. Καθότι δεν είμαι ξενοδόχος, προσπάθησα να μάθω. Η διαδικασία εκμάθησης χρειάστηκε χρόνο. Επισκέφθηκα τους μεγαλύτερους ξενοδοχειακούς ομίλους, συνάντησα και συνομίλησα με τους επικεφαλής τους. Η απόφασή μου αυτή τη στιγμή, έχοντας αποκτήσει μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα, είναι να ξεκινήσω μαζί με την ομάδα μου να εκτελούμε έργα στα διαφορετικά ακίνητα που έχουμε αποκτήσει”.
Τι συμβαίνει με τη Hilton
Αναφορικά με την υπογραφή συμφωνίας με τη Hilton για την αξιοποίηση του ξενοδοχείου "Πεντελικόν” στο Κεφαλάρι της Κηφισιάς αλλά και για το Hampton by Hilton Piraeus στο Μικρολίμανο, όπου προς το παρόν δεν έχει υπάρξει καμία νεότερη κίνηση παρά την ανακοίνωση της συμφωνίας του ομίλου SCD με την αλυσίδα παγκοσμίου βεληνεκούς ήδη από το 2022, ο Θεόδωρος Δουζόγλου απαντά: "Μίλησα με όλα τα ξενοδοχειακά brands. Όταν επέλεξα τη Hilton το έκανα γιατί γνώρισα, κατάλαβα και εκτίμησα την ποιότητα των ανθρώπων και τη σταθερότητα τους και όχι γιατί έκαναν την καλύτερη οικονομική πρόταση. Μοιραζόμαστε τις ίδιες αρχές και την κουλτούρα ότι τα πράγματα πρέπει να γίνονται σωστά και όχι ότι απλά πρέπει να γίνουν. Γι’ αυτό το λόγο υπέγραψα για την παραχώρηση τόσο του ξενοδοχείου ‘Πεντελικόν’ όσο και του ξενοδοχείου ‘Μιστράλ’ στη Hilton. Το Μιστράλ επρόκειτο αρχικά να γίνει Hampton by Hilton, ωστόσο καταφέραμε να αναβαθμίσουμε το brand και εν τέλει να αξιοποιήσουμε κάποια από τις υψηλότερης κλάσης επωνυμίες της Hilton. To ίδιο προσπαθούμε να κάνουμε και στο Πεντελικόν, όπου αρχικά συμφωνήσαμε να ενταχθεί στη συλλογή Curio της Hilton, αλλά επιδιώκουμε να αναβαθμίσουμε και εκεί την κατηγορία. Αυτή τη στιγμή οι interior designers κάνουν τα σχέδια και εφόσον όλα εξελιχθούν ομαλά το αργότερο σε δύο χρόνια θα επαναλειτουργήσει το Μιστράλ και σε τρία χρόνια το Πεντελικόν”.
"Όταν απέκτησα τα ακίνητα η Ελλάδα βρισκόταν σε βαθιά κρίση – Δεν είχε νόημα να λειτουργήσουν ως ξενοδοχεία”
Σε απάντηση όσων των ψέγουν κατά καιρούς για το γεγονός ότι απέκτησε ξενοδοχεία και δεν τα έχει λειτουργήσει έως σήμερα, αναφέρει πως "όταν αγόρασα αυτά τα ξενοδοχεία η Ελλάδα βρισκόταν σε περίοδο βαθιάς κρίσης. Οι πληρότητες στα ξενοδοχεία δεν ξεπερνούσαν τότε το 15%. Επομένως δεν είχε νόημα τότε να δημιουργήσω ξενοδοχεία. Ήταν ξεκάθαρη και απόλυτα συνειδητή επιλογή μου να μην βιαστώ. Επιθυμία μου είναι να φέρω στο προσκήνιο την ιστορία της Κηφισιάς και της παλιάς Αθήνας μέσα από το Πεντελικόν. Όταν θα μπαίνει κάποιος σε αυτό, να νοιώθει ότι βρίσκεται σε ένα χώρο όποιος ταυτίστηκε με ένα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. Για να αντιληφθεί ότι μπορεί να αργήσαμε να κάνουμε το Πεντελικόν, αλλά αυτό έγινε επειδή δαπανήσαμε πολύ χρόνο για να σκεφτούμε πώς θα το κάνουμε”.
Το κτίριο του ΟΤΕ στη Σταδίου
Στη συνέχεια τοποθετείται και για το ακίνητο της οδού Σταδίου 15, όπου παλαιότερα στεγαζόταν οι εγκαταστάσεις του ΟΤΕ. "Ως Έλληνας του εξωτερικού θέλω να κάνω κάτι διαφορετικό. Το διαφορετικό δεν είναι ό,τι πιο εύκολο να το πετύχει κανείς. Θεωρώ ότι όπως και το Πεντελικόν, το κτίριο της Σταδίου έχει συναισθηματική αξία για μεγάλη μερίδα των Ελλήνων. Το κτίριο βρίσκεται στην καρδιά της Αθήνας, δίπλα στην Παλαιά Βουλή και το άγαλμα του Κολοκοτρώνη, απέναντι από την Τράπεζα της Ελλάδος. Επομένως αυτό το ξενοδοχείο που θα δημιουργηθεί, θα πρέπει να είναι πραγματικά ξεχωριστό. Είμαστε σε επαφή με όλους τους ξενοδοχειακούς ομίλους, προκειμένου να γίνει σημείο παγκόσμιας αναφοράς. Τρέλα; Μπορεί να είναι μία τρέλα. Αλλά είναι μία τρέλα με πολύ πάθος και πίστη, ότι εάν τα καταφέρουμε θα είναι κάτι πραγματικά ωραίο”.
Η περίπτωση του Leto στη Μύκονο
Ένα ακόμα σημαντικό ακίνητο, είναι το ξενοδοχείο Leto στη χώρα της Μυκόνου. Ο κ. Δουζόγλου εξηγεί πως όταν αγόρασε το συγκεκριμένο ακίνητο, το έκανε καθώς αντιλήφθηκε ότι "η Mύκονος είναι ένα νησί με παγκόσμια φήμη. Και το Leto όπως πολλοί λένε είναι η ‘Ακρόπολη’ του νησιού. Θέλουμε να παραδώσουμε ένα ξενοδοχείο στη Μύκονο με την αίγλη των 70s, προσδίδοντά του τα ποιοτικότερα ελληνικά στοιχεία. Σας θυμίζω ότι εκείνη την εποχή επισκέπτονταν το νησί και μένανε στο LETO , ο Ωνάσης, η Τζάκι, η Γκρείς Κέλλυ, ο Τσώρτσιλ και πολλές ακόμα προσωπικότητες . Επομένως έχουμε την ευθύνη να παραδώσουμε ένα στολίδι που θα φέρει κάτι διαφορετικό. Και σε αυτό το ακίνητο ο interior designer έχει ξεκινήσει τον σχεδιασμό. Ακολούθως, μόλις ολοκληρώσουμε τη διαδικασία αδειοδοτήσεων θα ξεκινήσουμε την ανακατασκευή. Αυτό που διακρίνω πάντως ότι υπάρχει ενδιαφέρον από όλους να αξιοποιηθούν κατά τον βέλτιστο τρόπο τα τρία αυτά ακίνητα (Πεντελικόν, ΟΤΕ, Leto). Γι’ αυτό εκτιμώ δεν θα υπάρξουν σημαντικά εμπόδια κατά την αδειοδότησή τους. Πρακτικά μέσα στην επόμενη τριετία τα συγκεκριμένα ακίνητα θα μπουν στην αγορά”.
Η οικογένεια Δουζόγλου έχει αποκτήσει σημαντικά ακίνητα και στο Κάτω Ελληνικό. "Πρόκειται για επενδύσεις που έχουν υλοποιηθεί από το 1995 και ύστερα”, όπως ο ίδιος επισημαίνει. "Πάντα εγώ και η οικογένειά μου προσπαθούσαμε να βλέπουμε στο μέλλον για να τοποθετηθούμε επενδυτικά όσο το δυνατόν καλύτερα. Αυτά τα ακίνητα που κάποιοι τα θεωρούσαν ήσσονος σημασίας κάποτε, σήμερα είναι περιζήτητα. Ωστόσο δεν θεωρώ ότι πρέπει να ανοίξω ταυτόχρονα όλα τα μέτωπα. Γι’ αυτό και έχω θέσει ως προτεραιότητα τα τρία ξενοδοχεία που σας προανέφερα”.
Στόχος οι επενδύσεις στα τρόφιμα και τα logistics
Παρά το γεγονός ότι έχει ταυτιστεί απόλυτα με το χώρο των ακινήτων, δεν ξεχνάει την επιχειρηματική προέλευση της οικογένειάς του που είναι η βιομηχανία και εμπορία τροφίμων. "Με ενδιαφέρει να ξεκινήσω την παραγωγή προϊόντων με ισχυρές προοπτικές στον τομέα των εξαγωγών, προχωρώντας ενδεχομένος σε κάποια εξαγορά. Με ενδιαφέρουν για παράδειγμα τα τυροκομικά, το ελαιόλαδο, το γιαούρτι, τα ροδάκινα. Διαθέτω τεράστια τεγνογνωσία και παγκόσμια γνώση της αγοράς και ο κλάδος των τροφίμων με ενδιαφέρει πάρα πολύ. Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ τον εαυτό μου μακριά από κάτι με το οποίο μεγάλωσα. Ταυτόχρονα με ενδιαφέρουν επενδύσεις στα logistics, που αποτελούν μέρος της δουλειάς μου”.
H σχέση με την Ελλάδα
Ο Θεόδωρος Δουζόγλου αναφέρεται και στη σχέση του με την Ελλάδα. Αφηγείται ότι η οικογένειά του έρχονταν στη χώρα μας από τη στιγμή που γεννήθηκε. "Δεν υπήρχε χρόνος που να μην έρθουμε διακοπές στην Ελλάδα από τότε που ήμουν τριών μηνών. Ήδη σε ηλικία 7 ετών οι γονείς μου με έβαζαν να δουλεύουν σε εργοστάσιο που βρισκόταν 600 χιλιομέτρα μακριά από το Καράκας της Βενεζουέλας, για να βγάλω το χαρτζιλίκι μου και να μπορώ να έρθω διακοπές στην Ελλάδα”.
"Ως οικογένεια εγκατασταθήκαμε εδώ, γιατί δυστυχώς αντιμετωπίσαμε κάποια πολύ σοβαρά θέματα ασφάλειας στη Βενεζουέλα, ενώ και η μητέρα μου αντιμετώπισε κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας. Εξετάσαμε το ενδεχόμενο και άλλων χωρών , ωστόσο η μητέρα μου δεν ήθελε πουθενά εκτός από την Ελλάδα καθώς ένοιωθε ότι ήθελε να είναι κοντά στην οικογένεια”.
Γεννήθηκε στη Βενεζουέλα και ταυτόχρονα λέει ότι είναι περήφανος που είναι Βενεζουελάνος. "Ωστόσο από την ημέρα που γεννήθηκα, είμαι Έλληνας”.
Ο πατέρας του εγκαταστάθηκε το 1940 στη Βενεζουέλα. Ήταν Έλληνας γεννημένος στη Ρουμανία, ένα από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας. "Η οικογένειά του ήταν πολύ φτωχή και κατάφερε να φοιτήσει μόνο έως την έκτη δημοτικού. Όταν ξεκίνησε το κομουνιστικό καθεστώς στη Ρουμανία, μετακόμισε στην Ελλάδα, η οποία δεν προσφερόταν για την επιβίωση εκείνη την εποχή. Εν τέλει ο πατέρας μου έλαβε την απόφαση να μετοικίσει στη Βενεζουέλα”.
Όπως λέει, όλοι οι Έλληνες του εξωτερικού ζουν πάντοτε με τη σκέψη της επιστροφής στην πατρίδα τους. Το 1957 οι γονείς του αγόρασαν το πρώτο τους σπίτι στην Αθήνα. "Είχαν τη νοοτροπία να επενδύουν σε ακίνητα. Θυμάμαι πως δεν υπήρχε χρονιά που να έρθουμε για διακοπές εδώ και να μην πάμε με τον πατέρα μου να δούμε ένα κτίριο που θα έχτιζε ή ένα ακίνητο που θα αποκτούσε”.
Η επιχειρηματική δραστηριότητα στη Βενεζουέλα
Ο πατέρας του τον πρώτο καιρό πουλούσε φάρμακα από πόρτα σε πόρτα για να εξασφαλίσει τα προς το ζην και όταν συγκέντρωσε τα πρώτα του χρήματα νοίκιασε ένα μαγαζάκι 15 τετραγωνικών, στο οποίο εμπορευόταν τοπικά προϊόντα. "Λόγω του ότι η Βενεζουέλα διέθετε κοιτάσματα πετρελαίου, αρκετές μεγάλες εταιρείες όπως η Mobil και η Texaco σύστησαν θυγατρικές εκεί. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να συγκεντρώνονται σταδιακά επιχειρηματίες και στελέχη υψηλού βιοτικού επιπέδου. Ωστόσο δεν υπήρχε διαθεσιμότητα σε ποιοτικά τρόφιμα στη χώρα. Ο πατέρας μου επισκέφθηκε την Αμερική, όπου έμεινε σε συγγενείς για κάποιους μήνες. Κατάφερε να αναλάβει την αντιπροσωπεία της Kellogg’s στη Βενεζουέλα, της McCormick, της Procter & Gamble, της Campbell και κάποιων ακόμη μεγάλων εταιρειών. Καθώς οι μάρκες των συγκεκριμένων εταιρειών δεν υπήρχαν στη Βενεζουέλα και δεδομένου ότι τα προϊόντα αυτά ήταν πρώτης ανάγκης για τους Αμερικανούς, η εταιρεία αναπτύχθηκε με ταχείς ρυθμούς. Το 1960 βγήκε ένας νόμος στη Βενεζουέλα, βάσει του οποίου έπρεπε κάποιος να διαθέτει και παραγωγή, προκειμένου να συνεχίσει να κάνει εισαγωγές προϊόντων. Τότε η οικογένεια αποφάσισε να δημιουργήσει εργοστάσιο μπαχαρικών. Αυτό που κατέλαβε η οικογένεια, ήταν ότι το μεγαλύτερο κόστος στη διάθεση των μπαχαρικών της McCormick ήταν το μεταφορικό. Ωστόσο τα προϊόντα αυτά είχαν μεγάλο περιθώριο κέρδους. Δημιουργώντας τοπική παραγωγή, κατάφερε να προσφέρει τα ίδια προϊόντα, έχοντας πολύ χαμηλότερο κόστος, πετυχαίνοντας ανταγωνιστικές τιμές. Στη συνέχεια δημιούργησε εργοστάσιο παραγωγής τυροκομικών, το οποίο εξελίχθηκε σε μία μεγάλη μονάδα καθώς και εργοστάσιο κονσερβών με αρκετά τυπικά προϊόντα της Βενεζουέλας όπως ο ανανάς και το μάνγκο, τα οποία διατίθεντο τόσο στην εγχώρια όσο και στη διεθνή αγορά”.
Η οικογένεια δημιούργησε στην πορεία και εργοστάσιο χαρτικών, το οποίο έως το 2006 ήταν η μεγαλύτερη μονάδα παραγωγής σε χαρτί υγείας και χαρτοπετσέτες σε ολόκληρη τη Νότια Αμερική, προσελκύοντας μάλιστα το ενδιαφέρον του κολοσσού στον κλάδο, της Kimberly-Clark.
Ο πατέρας του έφυγε από τη ζωή στις 31 Δεκεμβρίου του 1986. Ήδη η οικογένεια είχε πραγματοποιήσει πολλές και σημαντικές επενδύσεις σε ακίνητη περιουσία στην Ελλάδα, τις οποίες συνέχισε ο Θεόδωρος Δουζόγλου. "Αγόραζα ακίνητα στο Κάτω Ελληνικό δημιούργησα καινούργια κτίρια, απέκτησα κάποια άλλα στο Χαλάνδρι και σε αρκετές ακόμη περιοχές. Συνέχισα αυτό που έκανε ο πατέρας μου, καθώς μεγάλωσα μέσα σε αυτό και στην πορεία αγάπησα κι εγώ τις επενδύσεις σε ακίνητη περιουσία”.
Μέλημά του για τα επόμενα 10 χρόνια, είναι ο όμιλος στην Ελλάδα να φτάσει στα επίπεδα που βρισκόταν κάποτε στη Βενεζουέλα, με δραστηριότητα και στον κλάδο των τροφίμων. "Θέλω να νοιώθω ότι οι άνθρωποι που συνεργάζονται μαζί μου είναι υπερβολικά περήφανοι γι’ αυτό που κάνουμε. Δεν μου αρέσει η αυτοπροβολή. Πάντα για εμένα προτεραιότητα έχουν οι συνεργάτες μου. Το πιάτο φαγητού μου θα είναι πάντα το ίδιο. Πρώτα όμως θα φάνε οι συνεργάτες μου και μετά εγώ”, καταλήγει.