Οδηγούμε το αγαπημένο αυτοκίνητο της οικογένειας Ανιέλι (vid.)

Η επαφή με την A. Ισμαήλος Α.Ε. έχει προσθέσει μια νέα διάσταση στην επαγγελματικής μας ζωή. Σε μια εποχή που "κυνηγάμε" τη συνεχώς την παρουσίαση νέων τεχνολογιών, δεχόμαστε το σοκ της επιστροφής στο παρελθόν, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο! Ο τρόπος έχει να κάνει κυρίως με την κατάσταση των αυτοκινήτων, που σε όλες τις περιπτώσεις είναι εφάμιλλη των καινούργιων δημοσιογραφικών που δοκιμάζουμε για εσάς κάθε βδομάδα! Λες και είναι η πρώτη φορά που πατούν τις ρόδες τους στην άσφαλτο, είναι αυτό που λέμε : "κατάσταση βιτρίνας".

Ένα τέτοιο παράδειγμα υπέροχου ταξιδιού είναι και το Fiat 130 που σας παρουσιάζουμε. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο αποκτήθηκε από το εξωτερικό και ήρθε οδικώς στην Ελλάδα από τον σημερινό του ιδιοκτήτη, αποκτήθηκε το έτος 1975 και χρησιμοποιήθηκε για πολύ λίγο χρονικό διάστημα, ενω στη συνέχεια πουλήθηκε. Ωστόσο πριν 3 χρονιά βρέθηκε αφημένο σε γκαράζ και αναγνωρίστηκε από την πινακίδα. Έτσι ο αρχικός του ιδιοκτήτης το αγόρασε και ανέθεσε στην Ιsmailos classics την πλήρη ανακατασκευή του με σκοπό να είναι και να κυκλοφορεί όπως και την πρώτη ημέρα που ήρθε στην Ελλάδα.

Ιστορία

Κάνοντας ένα flash back, πρέπει να γυρίσουμε πίσω στο 1969 και στην 39^η έκθεση Γενεύης. Τότε παρουσιάστηκε η τετράθυρη έκδοση του 130, που αντικαθιστούσε το Fiat 2300. Ήταν ένα σύγχρονο αυτοκίνητο, για την εποχή, με ανεξάρτητη ανάρτηση και δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς, αλλά και υδραυλικό τιμόνι. Το coupe "χτίστηκε" πάνω στην ίδια βάση και παρουσιάστηκε το Μάρτιο του 1971. Τη σχεδίασή του αλλά και την κατασκευή ανέθεσε η οικογένεια Ανιέλι στον Pininfarina, σύμφωνα με κάποιες δικές τους προδιαγραφές. Έτσι δημιουργήθηκε το συγκεκριμένο μοντέλο, το οποίο και οδηγούσαν τα μέλη της οικογένειας. Ο V6 κινητήρας αποτελούσε εξέλιξη του κινητήρα της τετράθυρης έκδοσης με αυξημένο κυβισμό στα 3235 cc (από 2866cc) και απόδοση 167 Ps (από 145 Ps). Σήμερα τέτοια απόδοση βρίσκουμε σε κινητήρες των 1400cc αλλά σας θυμίζουμε πως βρισκόμαστε σχεδόν 45 χρόνια πίσω! Αυτή η δύναμη περνούσε στον δρόμο μέσω ενός χειροκίνητου κιβωτίου 5 σχέσεων ή ενός αυτόματου τριών σχέσεων της Borg-Warner, όπως στο αυτοκίνητο της δοκιμής μας.

Υψηλή τεχνολογία

Η εμπρός ανάρτηση μοιάζει με γόνατα McPherson και ράβδους στρέψης, αντί για ελατήρια, ώστε να υπάρχει αρκετός χώρος για τον V6 αλλά και το προορατικό σύστημα κλιματισμού! Το ύψος της εμπρός ανάρτησης είναι ρυθμιζόμενο μέσω αρθρώσεων που συνδέουν τις ράβδους με το αμάξωμα. Η πίσω ανάρτηση είναι ανεξάρτητη, χρησιμοποιώντας κλασικά ελατήρια αλλά και μπλοκέ διαφορικό! Τέλος το μοντέλο είχε υδραυλική κρεμαγιέρα της ZF και ρυθμιζόμενη κολόνα, στοιχεία πολύ σπάνια εκείνη την εποχή.

Σαλόνι με Ιταλική υπογραφή

Ανοίγεις τη λεπτή, με τα σημερινά δεδομένα, πόρτα και εντυπωσιάζεσαι από το πλούσιο εσωτερικό. Το σχήμα και η σχεδίαση των καθισμάτων έχουν γίνει από τους Paolo Martin και Giovanni Gottin, που εκείνη την εποχή θεωρούνταν κορυφαίοι στο είδος τους. Δεν είναι ευρέως γνωστοί αλλά αρκεί να τα δεις και να κάτσεις για να καταλάβεις τη φήμη που είχαν στην εποχή τους. Τρομερά άνετα σε κάνουν να νιώθεις καλύτερα και από το σαλόνι του σπιτιού σου. Άτιμοι Ιταλοί. Η κεντρική κονσόλα ήταν ανασχεδιασμένη, σε σύγκριση με την τετράθυρη έκδοση, από τον Paolo Martin, ντυμένη πλέον από ξύλο. Τις εντυπώσεις κλέβει το τριάκτινο ξύλινο τιμόνι ενώ μας ξάφνιασε ευχάριστα η πληρότητα του πίνακα οργάνων, μιας και στην εποχή μας οι ενδείξεις τείνουν προς το ελάχιστο. Σχεδόν το σύνολο των διακοπτών είναι τοποθετημένοι στην κεντρική κονσόλα! Ανάμεσα τους και διακόπτες για τα ηλεκτρικά παράθυρα οδηγού και συνοδηγού, ένα στοιχείο εξοπλισμού, που εκείνη την εποχή φάνταζε εξωτικό! Το δέρμα και το ξύλο συμπληρώνουν και πλαστικά, τα οποία μάλιστα στις περισσότερες επιφάνειες είναι μαλακά!

Έντονος χαρακτήρας και στον δρόμο

Στις δοκιμές εκείνης της εποχής, ο τύπος περιέγραψε το 130 ως ένα μοντέλο με πολύ καλή οδική συμπεριφορά, πολύ καλή ποιότητα κύλισης, πολύ μεγάλο χώρο αποσκευών αλλά και πολύ υψηλά στάνταρ εξοπλισμού και άνεσης. Στα αρνητικά η τιμή, η κατανάλωση αλλά και ο θορυβώδης κινητήρας. Σήμερα τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά.

Από τα πρώτα χιλιόμετρα γίνεται φανερό πως το αυτοκίνητο δεν είναι τέλειο μόνο αισθητικά αλλά και μηχανικά. Τίποτα δεν τρίζει, τίποτα δεν ακούγεται. Ο κινητήρας έχει μεταξένια λειτουργία, και πολύ ομαλή απόδοση. Οι Ιταλοί τότε ήταν πολύ καλοί στους κινητήρες. Από τη δύναμη δεν ενθουσιάζεσαι αλλά η ροπή είναι αρκετή σε κάθε περίπτωση. Δεν σε ωθεί να το πιέσεις αλλά να απολαύσεις τη διαδρομή και εκεί είναι πολύ καλό. Νιώθεις πολύ αρχοντικά και μια παράξενη θετική αύρα. Σκέφτεσαι τις προσωπικότητες εκείνης της εποχής, που το οδηγούσαν και μπαίνεις σε ένα άλλο χωρόχρονο. Τότε ήταν πολύ σπάνιο και ακριβό. Μόλις 4294 κομμάτια κατασκευάστηκαν και αυτό είναι ένα από αυτά! Θες να βάλεις στο ραδιόφωνο Frank Sinatra, να πάρεις το πλοίο για Ιταλία και να γυρίσεις μαζί του όλη την Ευρώπη, χωρίς βιασύνη, χωρίς άγχος.

Ήταν ένα πολύ ωραίο ταξίδι στο χρόνο. Μια μοναδική αίσθηση που σήμερα δεν συναντάς σε κανένα Fiat και μια αρχοντιά που μόνο οι premium μάρκες προσφέρουν. Ακόμα και σχεδόν πενήντα χρόνια μετά στέκεται υπερήφανο στις ρόδες του αποδεικνύοντας το πόσο μπροστά ήταν τότε οι Ιταλοί. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στην A. Ισμαήλος Α.Ε. που μας έδωσε την ευκαιρία να οδηγήσουμε ένα σπάνιο αυτοκίνητο, το οποίο μας εντυπωσίασε με την εκθεσιακή του κατάσταση.